Even voorstellen: Joost en Bas Wokke

Graag stel ik me hierbij aan jullie voor, ik ben Joost Wokke. Samen met mijn vrouw en twee dochters woon ik sinds 2 jaar in Heerhugowaard.

Ik ben geboren en getogen in Bergen en kom uit een hecht en gepassioneerd handbal nest. Vanaf jongs af aan werd eigenlijk alle vrije tijd besteed in de sporthal of op het handbalveld. Veel mooie herinneringen heb ik aan de dagen dat mijn ouders de hele dag coachend of ondersteunend bezig waren met de verenging HV Berdos, zodat wij met vrienden op de club konden spelen met de bal. Vanaf mijn 5de jaar was ik actief op het handbalveld. Een van de hoogtepunten was toch wel het Nederlands kampioenschap in Haarlem toen we daar als A-Aspiranten waren, leeftijd 13/14 jaar. Ik weet nog heel goed dat wij als relatief onbekende club uit Bergen NH tussen de gevestigde orde met de tweede prijs aan de haal gingen tegen clubs als Aalsmeer, Volendam, Sittardia en V&L. Helaas viel ons team het jaar erop uit elkaar en stopten praktisch iedereen, inclusief ikzelf (waarvan ik jaren later nog enorme spijt had).

Fitness en andere cardio sporten zoals hardlopen en wielrennen kregen de voorkeur. Maar het handbal bleef kriebelen doordat mijn broer en zusje nog actief waren in de sport. Op 23-jarige leeftijd maakte ik mijn rentree in het eerste van HV Berdos wat toen redelijk recreatief actief was. Na een paar jaar en promoties werd ik toch weer wat serieuzer geïnteresseerd, omdat veel oude bekenden inmiddels furore maakten bij HV Kolping en mijn broer vaak aandrong op het maken van de overstap. Ik ben altijd erg fanatiek en doe niets voor minder dan 100%, dus ik dacht waarom ook niet, ik ben nog jong en wil er het maximale uithalen. Zelf was ik als kind best getalenteerd met handbal, niet bang, veel passeren en het duel aangaan. Bij Kolping inmiddels 4 keer in de week training kwam ik er toch wel achter dat ik een behoorlijke achterstand had doordat ik bijna 10 jaar techniek, inzicht en ervaring achterliep en eredivisie toch echt andere koek was. Van vaste opbouw naar cirkelloper en toch wel frequent bankzitter. Maar door noeste inzet, doorzettingsvermogen en door ontwikkelen van talent heb ik toch 1 seizoen meegedaan in de Eredividsie. Daarna hebben we nog 2 jaar eerste divisie gespeeld en daarna volgde hoofdklasse. De mooiste herinneringen heb ik toch echt aan die tijd. Verre busreizen, veel gezelligheid maar ook echt hard werken op trainingen. 

Waarom het trainerschap, en wat spreekt mij aan?
De jeugd van 13 tot 16 jaar spreekt mij enorm aan. Deze leeftijd is een belangrijke fase waarin pubers zich fysiek, mentaal en intellectueel enorm kunnen ontwikkelen. Hier wil ik graag aan bijdragen. Ik ben een open persoon en deel mijn mening. Ben ambitieus, positief en hoop op constructieve gesprekken met ouders als men iets wilt bespreken. Je kan me alles vragen of met me delen, want ik hoor het graag vanuit de eerste lijn. 

Ik kijk enorm uit naar het aankomende seizoen en hoop op een hecht, collectief en leergierige C selectie met vooral veel positiviteit en plezier.

Tot snel!

Joost

Op mijn 17^e werd ik gevraagd om mee te spelen bij de heren van Kolping in Sint Pancras, die 1ste divisie speelden. Dit was een geweldige ervaring. Er werd daar op een totaal ander niveau gespeeld. De eerste jaren heb ik zo ontzettend veel geleerd van mijn medespelers en trainers. Aanvankelijk speelde ik met name in het tweede heren team en viel ik zo nu in bij het eerste en na ongeveer 2 tot 3 jaar had ik een vast rol in het eerste

De grootste verandering kwam toen Kolping Alex Vaassen als trainer aanstelde. We gingen frequenter trainen, zelfs tijdens de vakanties, met als doel: promoveren naar de eredivisie en daar ook blijven. Uiteindelijk lukte het ons om een aantal jaren in de eredivisie te spelen, wat een bijzondere ervaring was. De trainingen van Alex evenals de trainingskampen die we hebben gehad, waren heel gaaf om mee te maken. 

Na een aantal jaren eredivisie degradeerden we helaas alsnog naar de eerste divisie, waar we nog heel wat jaren hebben gespeeld. Dit was ook een super leuke tijd, omdat we met een ‘vriendenteam’ speelden, wat voor een groot deel bestond uit jongens die goed konden handballen, maar ook veel lol wilden hebben. Op mijn 35^e ben ik zelf gestopt met handballen. Nu doe ik aan crossfit waar ik mijn energie goed ik kwijt kan. 

Toen mijn broer Joost en KSV mij benaderden om training te geven, was ik positief verrast over de wijze waarop KSV het allemaal aanpakt. Ik heb daarom ‘ja’ gezegd. Mijn doel is om datgene wat ik heb geleerd over te brengen op het team. Prestaties gaan niet zonder elkaar (het is immers een teamsport), maar ook met de nodige lol.

Groet Bas